Lieve iedereen..

Heb toch weer even de tijd willen nemen voor een korte blog.. Ondertussen is er al zoveel gebeurd, en gaat het leventje hier ook gewoon zijn gang. De schoolvakantie is voorbij en ik heb nu gewoon weer de normale huishoudelijke taken.

Ondanks dat het de afgelopen maand echt niet mee zat omdat ik echt ziek was heb ik toch nog veel leuke dingen kunnen doen. Zoals ik al had verteld in de vorige blog bleek het dat ik keelontsteking had.. Ik kreeg hier antibiotica voor en die bleek ook aan te slaan.

Op de verjaardag van mijn hostmum gingen we naar een rooftop movie met de familie. Heerlijk buiten een film kijken op een groot grasveld met een hapje en een drankje.. En ja.. Echt alles moest mee. Zelfs de taart moest mee, want er moesten natuurlijk wel kaarsjes uitgeblazen worden. Het was echt genieten. Eerst hadden we een picknick, en daarna toen de zon onderging onderuitgezakt in je zitzak de film kijken.. En toen onderweg naar huis kwam de pijn in mijn keel opzetten.. Ik had al een naar voorgevoel, en ja bij thuiskomst, waren mijn keelamandel weer 3x zo dik. Ik kon kiezen, meteen naar het ziekenhuis of wachten tot morgen voor nieuwe antibiotica. Ik had gekozen voor een nacht te wachten. Achteraf had ik dit beter niet kunnen doen, want de volgende ochtend kreeg ik mijn mond niet meer open en ook praten werd lastig. Ik voelde me niet alleen beroerd omdat het zo zeer deed, maar meer omdat die dag Australian Day was.. Een dag wat hier helemaal in het teken van de bevolking staat. Ik had plannen die dag, en had dan ook een hele outfit aangeschaft hiervoor. Maar helaas, zonder stem en koorts ging het hem niet worden. Mijn Australian Day was dus op bed.

En ja.. Ik heb het liefste gastgezin. Omdat ze zich schuldig voelde om mij achter te laten, omdat een groot festival was in de stad, belde mijn hostmum of ik het zag zitten na een paar paracetamols en antibotica toch naar de stad te komen. Ik ben toen snel naar het station gereden, en heb toen de trein toch nog naar Perth gepakt. Mijn hosmum heeft dan ook 40 minuten moeten lopen naar het station om mij op te halen, alleen maar omdat ze wilde dat ik er bij zou zijn.. Ik was dan ook zo ontzettend dankbaar dat ik toch nog het vuurwerk kon zien op de foreshore..

Helaas sloeg die antibiotica dus niet aan. En moest ik weer naar de dokter, en kreeg ik sterkere antibiotica. Nou.. Die slaat tot de dag van vandaag wel aan dus ik hoop dat het zo voorlopig blijft.

En daar komt het.. Ik vlieg aankomende donderdagnacht gewoon naar Melbourne! Ik heb er zo ontzettend veel zin in. Ik ga 3 dagen naar een jongen uit Tholen, en de dagen daarna zal ik alleen doorbrengen in een hostel. Ook zal ik in dat weekend 2 andere van het eiland Tholen gaan die daar tijdelijk ziten. Enorm leuk om eindeiljk de eerste bekenden te zien zo ver van huis. Daarna ben ik dus op mezelf aan gewezen. Wordt weer een uitdaging, aangezien ik het helemaal niet zo op hostels heb, maar ik vind dit wel weer een uitdaging voor mezelf. Veel zal ik er dan ook niet in wezen, want heb 2 tours geboekt, en de laatste dag word een dagje city sightseeing. Ik begin me echt al een echte reiziger te voelen op deze manier! Ik hoop dan ook dat ik in de volgende blog al mijn belevenissen kwijt kan :)

Daarna zal het nog een weekje werken zijn voordat mijn lieve zussen komen. En wat kijk ik daar naar uit zeg! Helaas met de mededeling, dat het wel steeds kouder (lees 26 graden) wordt. Want wanneer bij jullie het voorjaar begint, wordt het hier najaar. Wat ik nog steeds apart vind toen ik filmpjes van sneeuw toegestuurd kreeg, terwijl ik me eigen koel moest houden in het zwembad.

Gelukkig heb ik nog steeds geen spijt van mijn beslissing om langer te blijven. Het zou betekenen dat ik dan over 10 weken al in het vliegtuig naar huis zou zitten, en nee, dat was me echt te vlug gegaan. Ik heb nu nog een mooie tijd in het vooruitzicht. Ik stop hier begin juli met werken, en zal dan op vakantie mee worden genomen naar Bali voor een week als afscheid. Helaas kan ik hier nog niks over zeggen, want er is nog niks geboekt, maar de plannen staan wel vast om daar heen te gaan met zen allen.

Deze keer geen foto's bij mijn verslag. Maar die hebben jullie hoop ik dubbel te goed als ik terug ben uit Melbourne.

Liefs,