Time flies when you're having..

too much fun, the right people, a good place to stay, jobs, a good feeling, best memories on your mind.

Eigenlijk teveel redenen waarom de tijd ook hier zo ontzettend snel voorbij gaat. Bijna was ik vergeten dat ik ook een blog bij zou houden. Ik zag dan ook dat ik al 2 maanden niks meer had geplaatst, terwijl het soms wel door bepaalde mensen nog gevraagd wordt. Ik ben er dan ook maar even voor gaan zitten.

Ondertussen zit ik hier vandaag alweer een maand langer dan gepland. En dan ook nog steeds met geen moment van spijt. Al heb ik weekje gehad dat ik even niet meer wist of ik er goed aan had gedaan om langer te blijven. Echt werkelijk iedereen van de mensen die ik had leren kennen ging reizen of vertrok weer naar huis. Maar dat getreur was gelukkig maar voor korte duur, want ik heb nu heel erg fijn een ontzettend leuke tijd met Sera. Zij is ook een aupair en woont 15 minuten bij me vandaan. Al begint het wel een beetje eng te worden, want we zijn dan ook werkelijk ieder weekend samen om iets te doen. Al hoe wel ik in het begin bezig was met nieuwe vrienden maken, weet ik nu dat het goed zit voor de laatste 8 weken Australie.

En 8 weken.. Dat klinkt echt gevaarlijk kort. Natuurlijk ga ik me dat ook steeds meer beseffen. Zo heeft de familie sinds vorige week een nieuwe Aupair gevonden. Bij heel dit zoek proces werd ik enorm betrokken wat heel fijn was. Zelfs als ze gingen skypen met Aupairs kon ik er bij zitten, en de aupair ook vragen stellen. Nadat de toekomstige aupair 'Ja'had gezegd, en graag wilde komen in plaats van mij, moest ik toch even slikken. Vooral om dat het voor mijn gevoel nog zo kort geleden is dat ik ook achter dat scherm zat, enorm nerveus en enthousiast en ik niet kon wachten om mijn avontuur te beginnen. Ook al zit ik er nog midden in, want er staan nog genoeg dingen op de planning.

Nog steeds ben ik druk met mijn oppasbaantjes, schoonmaakadresjes, en sinds kort sta ik ook op de weekend markt in Kalamunda. Helemaal niet mijn bedoeling om eigenlijk ook in het weekend te gaan werken.. Maar nadat het me gevraagd werd of ik het leuk vond dacht ik dat het wel een proberen waard was. Ik sta dus op de FarmersMarkets in Kalamunda, en verkoop daar groente en fruit. Even iets heel anders. Echt ontzettend leuke collega's en leuke sfeer onderling, dus na de eerste keer maar besloten om dit ook te blijven doen.

Sinds dat ik mij zussen weg zijn gegaan heb ik ik niks meer geplaatst, terwijl er eigelijk genoeg is gebeurd ondertussen. Zo ben ik op roadtrip geweest naar het Noorden van West-Australië. Echt een enorme reis, maar alle plekjes die ik heb gezien, waren zo ontzettend mooi, en de natuur is ook steeds weer verschillend. Ook dit heb ik gedaan met Sera en een Duitse aupair. Enja, toch kom je er hier echt achter dat Nederlanders en Duitsers totaal anders zijn. Ik dacht dat wij Zeeuwen gierig waren.. Hoe ik verder dit weekend moet beschrijven.. Eigenlijk niet, want je moet echt in dat moment zijn, en genieten van de natuur om je heen, dus ik hoop dat jullie een beetje een idee krijgen hoe het is met de foto's.

En toen 1 van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan. Skydiven! Ik had dit al in januari geboekt, en dan denk je.. Oh nog 4 maanden, maar als het dan echt die dag zelf is spuit de adrealine door je lijf. Bij aankomst kregen we helaas een teleurstelling. We zouden pas om half 5 in het vliegtuig zitten, dus pas om 5 uur springen. Om half 7 zou het donker zijn, en de plek (Jurien Bay) was 3 uur rijden van Perth. In het donker rijden op wegen met veel WildLife is eigenlijk 'not done' . Met een snel telefoontje naar mij hostmum en dad om te vragen hoe hun er over dachten was al snel duidelijk dat hun ook graag wilde dat ik die sprong ging doen. De zorg om naar huis te rijden was dus niet aan de orde :) En dan dat vliegtuigje.. Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik nu enger vond. Want vreselijk.. Zo een klein vliegtuigje wat enorm veel leven maakte. Ik zat naast de piloot dus was dan ook de laatste die zou springen. Echt wat er dan op zo een moment door je heengaat. Ik heb eigenlijk geen seconde meer getwijfeld nadat de instructeur achter me zei: Of je nu wil of niet, ik spring toch wel, dus als het goed is ga je mee. :P Maar wat een ontzettend magisch moment als je daar zo hoog hangt uit een vliegtuig. Het was dan ook een kwestie van handen op je schouders , tot 3 tellen en gaan. Het was op 16.000 ft, wat dus 4,5 km hoog is. De vrije val was 1 minuut, en dat moment als je naar beneden valt voel je jezelf zo vrij, en geeft echt het gevoel dat je de hele wereld aankan. Na die vrije val, was het aan die instructeur om de parachute uit te klappen. Zelf mocht ik nog wat spinnen, en daarna landen op het strand. Een ervaring om nooit te vergeten!

Verder ben ik naar de Anzac ceremonie geweest met Sera in Kingspark. Om 2 uur 'snachts uit bed en om 3 uur in de trein naar Perth om dit mee te maken. Ontzettend mooi moment om met 80.000 andere mensen deze ceremonie en kranslegging te kijken terwijl de zon opkomt, en er vliegtuigen enorm laag overvliegen.

Zoals ik al zei: Vul ik dus mijn weekendjes vooral met Sera. Uiteten (heelveel), uitgaan, festivals afgaan, geniete van het leventje in Perth en... weer uiteten. Door de weeks is het eigelijk gewoon normale huishoudelijk leven, en ben dan nu zowat elke dag te vinden in de sportschool hier, wat echt heerlijk is even na een dag werken.

Over 2 weekjes hoop ik hier 20 te worden. Vanmiddag heb ik al een grote doos over de post gehad van thuis dus ben erg benieuwd, en moet die dus dicht laten tot 31 mei. Die doos gaat me dus 2 weken aanstaren. Met mijn verjaardag ben ik niet thuis omdat het lang weekend hier is. Ik heb dan een weekend weggeboekt met Sera naar Margaret River. 3 uurtjes rijden onder Perth. Bekend om de grotten, wijngaarden, chocofactory's en surfstranden.Dit weekend zal vooral bestaan uit heel veel wijn, chocola en gezelligheid.

Het laatste weekend van juni komen er 2 Nederlandse jongens naar me toe in Perth. 1 jongen had ik vorig jaar al leren kennen in de Ardennen met school, en toen we allebei hetzelfde gingen doen, werken in het buitenland, hadden we al besloten om elkaar hier proberen op te zoeken. En dat gaat dus uitkomen, want ze komen nog een weekend lang in Perth. Ontzettend leuk dus om de zoveelste bekende te gaan zien hier zo ver van huis.

Het is vanaf nu dus 8 weken werken in de familie tot we op vakantie naar Bali gaan. En daar zie ik echt naar uit. Het wordt steeds kouder hier, en eigenlijk mag ik niks klagen want ik heb echt de langste, mooiste zomer ooit gehad. Maar toch kijk ik er naar uit om straks 10 dagen weer lekker in de temperaturen van rond de 30 te zijn. Maar ook zal dit een goeie afsluiting zijn van mijn aupair zijn. Als we terugkomen zal de volgende avond de nieuwe aupair er al zijn. Die vrijdagavond zal ik naar Sydney vliegen om mijn Australië avontuur echt af te sluiten. Zo heb ik tot nu toe een tour naar de Blue Mountains geboekt en ga ik de Harbour Bridge beklimmen.

Er wordt soms wel eens gevraagd of ik echt nog geen heimwee heb. Ik zeg dan altijd maar: Heimwee kan ik het niet noemen, maar ik ben wel van bepaalde dingen heel zeker geworden hier. Je weet precies om welke redenen je terug wilt komen en voor wie. Sowieso is het echt een reis in jezelf die je ook deze gehele tijd doormaakt. Je maakt veel beslissingen alleen, en dat is echt iets wat mij denk ik hier heel sterk heeft gemaakt. Het zijn dan ook niet de grote dingen die ik mis van Nederland, maar vooral de kleine, alledaagse, normale dingen die ga je na 7 maanden van huis wel missen. Maar. No worries, alles komt hier goed. Ik zal dan ook de rust weer komen verstoren bij jullie als ik op 30 juli weer hoop te landen op Nederlandse bodem, dus geniet nog maar van de rust.

Liefs.

Sister Ozzie Time

Eindelijk was het dan 4 maart. Een dag waar ik ontzettend naar uitkeek want mijn lieve zussen zouden aankomen in Perth. Ik had ze dan ook de hele dag al gevolgt op de vliegradar om te kijken waar ze zaten, en wanneer ik naar het vliegveld kon om ze op te halen.

Om half 6 zouden ze landen, dus om 5 uur zat ik met 2 hostkids in de auto. En ik ben volgens mij nog nooit zo excited (zoals ze het hier noemen) geweest. Vlak voor het vliegveld ging het dan ook helemaal mis. Ik stond te wachten op het rode stoplicht en mijn TomTom viel van het raam af.. Zonder na te denken liet ik mijn koppeling los, en de auto schoot een meter naar voren.. Zo slim! Zach vroeg dan ook heel lief en voorzichtig; Did you hit that car Leonie. En ja, die auto voor me had ik zeker geraakt. Gelukkig was ik met de auto van mijn hostparents die een rek aan de voorkant hebben, waardoor de schade heel erg mee viel. De man staptte uit, en gaf even een brul dat ik niet kon rijden, en deed verder niet moeilijk. Op naar het vliegveld dus. Na een halfuurtje wachten kwamen dan Es en Co uit de Arrival hal. Geweldig! Maar ook zo apart om ze naar 4 maanden weer te zien.

Ik had mijn hostkindjes beloofd om niet teveel Nederlands te praten. Dus het was dan ook echt apart dat je niet meteen heel je hard kan luchten, maar heel ongemakkelijk in het Engels moet praten. Mijn zussen hebben gezellig op mijn kamer geslapen twee en halve week lang.:)

En ja.. Heb echt genoten. Had heel erg naar dit moment uitgezien, omdat je eindelijk je leventje hier kan delen met mensen die je enorm goed kennen. Ik heb wel gewoon de 3 dagen gewerkt in het gezin, en met 2 extra hulp, was dan alles ook zo gedaan.

Het eerste weekend waren we dan ook heel verwend. We mochten voor 2 dagen het huis van mensen uit Perth huren in Lancelin. Een geweldig huis dicht bij het strand. We hebben hier lekker 2 dagen genoten, dus het begin van de 2 weken was al goed!

Ik kijk echt terug op 2 weken. Heb veel kunnen laten zien. De dingen die ik misschien in 5 maanden had gezien in Perth heb ik hun ook kunnen laten zien in 2 weken! Ook zijn we een dag naar Rottnest Island geweest. Dat wilde ik altijd nog doen, en vond het een mooie kans om met hun te doen. Dat is een eiland ongeveer 20 km van Perth vandaan. Waar het echt rustig is en weinig auto's. We hadden deze tour geboekt bij een backpackerorganisatie. En zo zaten we sochtends vroeg om half 6 al in de auto. We we werden op gepikt bij het hostel waar ik mijn eerste nacht heb doorgebracht in Perth. Een enorme mooie dag, en hebben eigenlijk het hele eiland afgefietst. Ook hebben Es en ik nog een beetje gesnorkelt, maar dit was niet helemaal een succes!

Inmiddels ben ik ook aupair geworden van 5 extra puppies. Die zijn ook geboren toen Es en Co hier waren :) Inmiddels zijn ze 2 weken oud, en zijn ze ook allemaal ook al verkocht. Ik probeer me dan ook niet teveel te hechten aan ze, ook al verzorg ik ze wel..

Verder hebben we ook nog een avondje Hollands gekookt. Het werd sla met spekjes stampot. Met een beetje hulp van onze Mams via de telefoon kwam er toch een aardige Hollandse stampot uit. Dan wel met Ozzie producten, want die rookworst hier smaakt nergens naar natuurlijk. Dus het werd die avond stampot, en als dessert poffertjes. Ik heb ze een paar maanden geleden een poffertjespan cadeau gedaan, dus die kwam nu goed van pas. De laatste avond hebben we lekker gegeten van de barbecue. Dat was dan natuurlijk weer typich Oz.

En aan alles komt een eind, dus ook aan deze momenten met ze. Zo heb ik ze afgelopen vrijdagochtend weg moeten brengen. Natuurlijk is het vaak door me hoofd heen geschoten: Wat als ik nu mee kon.. En wat zou het leuk zijn om mee te gaan. Maar nee, ik besloot toch maar geen ticket mee te boeken, en terug te gaan naar mijn stekkie hier.

Nogmaals, ik ben erg dankbaar dat ze de kans hebben gehad langs te komen zodat ik mijn leven hier heb kunnen delen. Ik zal deze momenten dan ook nooit vergeten.

Helaas wat minder hier.. De bekeuringen zijn afgelopen week binnengevlogen. Ik heb nu 3 bekeuringen in 1 week binnengekregen. En dat alleen maar voor 10 km te hard rijden.. Helaas gaat dat hier om flukse bedragen. Dus ik zal hier zelfs nog wel even moeten blijven werken, voordat ik het land wil ;) Heel vervelend zulke dingen, want daar reken je natuurlijk niet op.

Ook mijn ticket naar huis is omgeboekt. In plaats van 18 april naar huis te vliegen, spring ik op die datum uit een vliegtuig. Ik ga namelijk SKYDIVEN met 4 andere meiden in Jurien Bay. Ontzettend spannend! Als het goed is wordt het gefilmt, dus die krijgen jullie vast te zien. Mijn nieuwe ticket naar huis is op 30 juli.

Hier gaat nog een vakantie naar Bali aan vooraf. Die is afgelopen maand ook geboekt, en zal dan 10 dagen in Bali vertoeven met mijn hostfamilie. Foto van dit fijne verblijf staat tussen mijn album :)

Verder gaat het normale leven hier ook gewoon door. Wel gaan er zoveel meiden weg waar ik de afgelopen maanden veel mee om ben gegaan.. wat erg jammer is. Maar wel weer een reden om veel nieuwe mensen te ontmoeten. En gelukkig heb ik altijd de famlie nog als ik echt niks te doen heb. Zo zal het over 2 weken hier paasvakantie zijn, dus weer wat leuke weekjes met de kids. :)

Ik had gezien dat het weer in Nederland ook zonnig wordt! Nou heerlijk, hier gaan we de herfst in :)

Liefs,

Loen

Victoria, the place to be!

Lieve iedereen.

Gisteren ben ik weer veilig geland na een hele erg leuke week Melbourne! Vorige week donderdagnacht ben ik vertrokken. Dankzij mijn lieve hostmum die me op het vliegtuig heeft gezet. Er ging dan ook en kort afscheid met de kids vooraf.. Heel raar, het is maar voor een week, en toch heb je het gevoel dat het afscheid dan al moeilijk is. Ik ga me dan ook steeds meer realiseren dat ik volgende week op de helft zit van heel mijn reis, en het dus nu allemaal ontzettend snel zal gaan.

Na het afscheid ben ik dus naar het vliegveld gebracht. Het was een binnenlandse vlucht dus allemaal niet zo streng gelukkig. Mijn hostmum mocht dan ook meelopen tot de gate, wat heel fijn was :) Het tijdverschil is 3 uur later dan hier in Perth. Ik kwam dus na een vlucht van 3 uur om 6 uur ' sochtends aan in Melbourne. Daar mocht ik voor een paar dagen slapen in het huis van iemand van het eigen eiland Tholen. Zaterdag zijn we naar Wilson Promonory geweest. Dat was voor ons ongeveer 2 uur rijden naar het zuiden. Echt een geweldig park. Het deed me denken aan waar ik was geweest in Esperance, alleen het weer was veel beter. We hebben een berg beklommen. Een enorme klim met het stekend zonnetje. Maar na een uur boven te zijn was het uitzicht echt om stil van te worden.

De volgende dag zijn we naar een stel gegaan die ook in Melbourne wonen, en van het eiland Tholen komen. Ongeveer anderhalfuur rijden. Echt zo apart om elkaar daar dan te ontmoeten met zen 4. Terwijl je in Nederland nauwelijks contact had, klikte het ontzettend goed, en hadden we dan ook een ontzettend leuke dag. Zo zijn we naar het zuidelijkste puntje van Melbourne gereden, en hebben daarna wat gegeten.

Op maandag in de middag ben ik vertrokken met de trein naar de City van Melbourne. Ik had voor 3 nachten een hostel geboekt omdat ik verschillende tours had geboekt die in de stad begonnen. Ik kwam ongeveer tegen de avond aan in Melbourne, en was deze keer echt totaal niet voorbereid. Normaal probeer ik alvast wel wat te googlen hoe ik moet lopen vanaf het station. Maar ik dacht ik heb u een goede telefoon dus ik zal het wel vinden. Nou, niet dus! Wat een ongelofelijk stad. Ik liep dan ook helemaal de verkeerde kant op. Het zou eigenlijk 2 minuten lopen zijn van het station, maar ik deed er een halfuur over, omdat ik echt geen idee had waar ik was. Toen mijn batterij van mijn telefoon ook nog eens uitviel zat er niks anders op om rond te vragen. Gelukkig was er een hele aardige meneer die een stuk met me mee is gelopen de goede weg op. Ik sliep met 2 meiden op de hostelkamer.

De volgende dag had ik de Great Ocean Road. Ik wilde dan ook vroeg naar bed omdat het een lange dag zou worden. Ik zou om 7:15 bij de kathedraal moeten staan wat ongeveer 10 minuten lopen was van het hostel. Ik schrok om 7 uur wakker, en mijn alarm was niet afgegaan. Toch heb ik alles op alles gezet en ben ik zonder eten rennend het hostel uitgegaan in de hoop dat ik de bus nog zou halen. Helaas.. Alles zat tegen. Ontzettend druk in de stad en alle stoplichten die op rood stonden. Geen Great Ocean Road voor mij. Ik was zo ontzettend teleurgesteld! Maar toen was daar mijn Italiaanse vriendinnetje die ook naar Melbourne is gegaan voor een paar maanden. Ik heb haar gelijk gebeld, en binnen een uur stond ze dan ook in de stad. Ik was haar zo dankbaar, anders had ik toch die hele dag in de stad moeten doorbrengen. We hebben dan ook verschillende mooie plekjes in Melbourne gezien, en wat bijgepraat. 'savonds zijn we naar de Eureka Skydeck geweest, Dat is de wolkenkrabber van Melbourne. 88 verdiepingen hoog, met een lift die binnen 30 seconden boven is. Een geweldig mooi uitzicht over Melbourne kregen we dan ook.

De volgende dag had ik wel een tour. Ik had dan ook goed mijn alarm gezet, en ik moes om half 8 voor het hostel staan. En ja, gelukkig was ik op tijd en stond het busje netjes op me te wachten. Met een groep van 24 mensen zijn we naar de Grampians geweest. Dat is een Nationaal park ongeveer 3 uur boven Melbourne. Op de tour zat 1 Belg waar ik dus een beetje Nederlands mee kon praten. Verder een hele gezellige groep met allemaal verschillende nationaliteiten.

De volgende dag ben ik weer een dag geweest met de Zeeuwen :) Zo zijn we weer Melbourne ingegaan, omdat voor hun ook de eerste keer was.

En helaas, ook aan deze vakantie kwam een eind. Ik vloog terug om 3 uur in Melbourne, en zou teruggaan in de tijd dus het zou een lange dag worden. Gelukkig kwam mijn hostmum me weer ophalen met Pippa, en ik werd dan ook helemaal platgeknuffeld toen ze me weer zagen. Ontzettend lieve dingen, zoals: it's good to have you back' voelde toch echt weer als thuiskomen. We hebben dan ook 's avonds maar gelijk de gebruikelijke filmavond opgezet.

Ik kan dus weer terugkijken op een leuke week. Ik mag me nu gaan focussen op mijn zussen die over een paar dagen hier komen. Wat heb ik daar ongelofelijk veel zin in om eindelijk alles te laten zien waar je woont, wat je doet enz. Ze komen dan ook gezellig bij mij in mijn kamer slapen, dus dat word een gezellige bedoeling.

Vanavond zal ik mijn eerste avondje gaan werken in Fremantle op een Beach Food Market. Ik zal daar de bestellingen voor : O jawel, POFFERTJES!

Ik heb bij dit reisverslag ook weer foto's geplaatst van natuurlijk mijn trip naar Melbourne !:)

Bedankt voor het lezen, en nu zal het voorlopig een stil zijn omdat ik optimaal ga genieten van de tijd mijn zussen.

Liefs,

When summer ends..

Lieve iedereen..

Heb toch weer even de tijd willen nemen voor een korte blog.. Ondertussen is er al zoveel gebeurd, en gaat het leventje hier ook gewoon zijn gang. De schoolvakantie is voorbij en ik heb nu gewoon weer de normale huishoudelijke taken.

Ondanks dat het de afgelopen maand echt niet mee zat omdat ik echt ziek was heb ik toch nog veel leuke dingen kunnen doen. Zoals ik al had verteld in de vorige blog bleek het dat ik keelontsteking had.. Ik kreeg hier antibiotica voor en die bleek ook aan te slaan.

Op de verjaardag van mijn hostmum gingen we naar een rooftop movie met de familie. Heerlijk buiten een film kijken op een groot grasveld met een hapje en een drankje.. En ja.. Echt alles moest mee. Zelfs de taart moest mee, want er moesten natuurlijk wel kaarsjes uitgeblazen worden. Het was echt genieten. Eerst hadden we een picknick, en daarna toen de zon onderging onderuitgezakt in je zitzak de film kijken.. En toen onderweg naar huis kwam de pijn in mijn keel opzetten.. Ik had al een naar voorgevoel, en ja bij thuiskomst, waren mijn keelamandel weer 3x zo dik. Ik kon kiezen, meteen naar het ziekenhuis of wachten tot morgen voor nieuwe antibiotica. Ik had gekozen voor een nacht te wachten. Achteraf had ik dit beter niet kunnen doen, want de volgende ochtend kreeg ik mijn mond niet meer open en ook praten werd lastig. Ik voelde me niet alleen beroerd omdat het zo zeer deed, maar meer omdat die dag Australian Day was.. Een dag wat hier helemaal in het teken van de bevolking staat. Ik had plannen die dag, en had dan ook een hele outfit aangeschaft hiervoor. Maar helaas, zonder stem en koorts ging het hem niet worden. Mijn Australian Day was dus op bed.

En ja.. Ik heb het liefste gastgezin. Omdat ze zich schuldig voelde om mij achter te laten, omdat een groot festival was in de stad, belde mijn hostmum of ik het zag zitten na een paar paracetamols en antibotica toch naar de stad te komen. Ik ben toen snel naar het station gereden, en heb toen de trein toch nog naar Perth gepakt. Mijn hosmum heeft dan ook 40 minuten moeten lopen naar het station om mij op te halen, alleen maar omdat ze wilde dat ik er bij zou zijn.. Ik was dan ook zo ontzettend dankbaar dat ik toch nog het vuurwerk kon zien op de foreshore..

Helaas sloeg die antibiotica dus niet aan. En moest ik weer naar de dokter, en kreeg ik sterkere antibiotica. Nou.. Die slaat tot de dag van vandaag wel aan dus ik hoop dat het zo voorlopig blijft.

En daar komt het.. Ik vlieg aankomende donderdagnacht gewoon naar Melbourne! Ik heb er zo ontzettend veel zin in. Ik ga 3 dagen naar een jongen uit Tholen, en de dagen daarna zal ik alleen doorbrengen in een hostel. Ook zal ik in dat weekend 2 andere van het eiland Tholen gaan die daar tijdelijk ziten. Enorm leuk om eindeiljk de eerste bekenden te zien zo ver van huis. Daarna ben ik dus op mezelf aan gewezen. Wordt weer een uitdaging, aangezien ik het helemaal niet zo op hostels heb, maar ik vind dit wel weer een uitdaging voor mezelf. Veel zal ik er dan ook niet in wezen, want heb 2 tours geboekt, en de laatste dag word een dagje city sightseeing. Ik begin me echt al een echte reiziger te voelen op deze manier! Ik hoop dan ook dat ik in de volgende blog al mijn belevenissen kwijt kan :)

Daarna zal het nog een weekje werken zijn voordat mijn lieve zussen komen. En wat kijk ik daar naar uit zeg! Helaas met de mededeling, dat het wel steeds kouder (lees 26 graden) wordt. Want wanneer bij jullie het voorjaar begint, wordt het hier najaar. Wat ik nog steeds apart vind toen ik filmpjes van sneeuw toegestuurd kreeg, terwijl ik me eigen koel moest houden in het zwembad.

Gelukkig heb ik nog steeds geen spijt van mijn beslissing om langer te blijven. Het zou betekenen dat ik dan over 10 weken al in het vliegtuig naar huis zou zitten, en nee, dat was me echt te vlug gegaan. Ik heb nu nog een mooie tijd in het vooruitzicht. Ik stop hier begin juli met werken, en zal dan op vakantie mee worden genomen naar Bali voor een week als afscheid. Helaas kan ik hier nog niks over zeggen, want er is nog niks geboekt, maar de plannen staan wel vast om daar heen te gaan met zen allen.

Deze keer geen foto's bij mijn verslag. Maar die hebben jullie hoop ik dubbel te goed als ik terug ben uit Melbourne.

Liefs,

Korte blog - Beslissing gemaakt

Waar ik de vorige keer mee was gestopt, namelijk mijn twijfels, wil ik nu weer mee beginnen. Ik heb lange tijd echt getwijfeld wat ik moest doen. Naar huis komen in April of toch nog langer blijven.

Toen werd ik onverwachts ook nog eens best wel ziek.. Eerst dacht ik dat het gewoon oorpijn was, dus ik bleef er maar een beetje mee lopen. Heel dom, want als ik oorpijn in Nederland heb weet ik automatisch dat het keelontsteking gaat worden. Ik werd dan ook zaterdagochtend wakker met enorm veel pijn in me keel. en koorts. Mijn hostmum heeft toen gelijk de dokter gebeld, en een uur later zat ik bij de dokter. Werd gelukkig gelijk heel goed geholpen. Omdat mijn amandelen ontstoken waren wilde ze dat ik ook bloed liet prikken voor reumakoorts. Gelukkig kreeg ik een dag later de uitslag dat dat niet het geval was. Vandaag de laatste dag antibiotica en ik ben weer helemaal de oude gelukkig.

Vorige week heb ik alles op een rijtje gezet, en toen heb ik toch besloten om langer te blijven. Ik zal mijn reis dan ook afsluiten in Bali met de familie. We zijn nu volop voor hotels al aan het zoeken om daar dan begin juli samen nog de vakantie te vieren. Daarna zit het er echt op. Natuurlijk klinkt juli voor mij ook nog lang, en kan me voorstellen dat dat bij sommige van jullie ook zo is. Maar doordat ik waarschijnlijk over een paar weken naar Melbourne ga voor een weekje vakantie, en mijn zussen over anderhalve maand komen zal de tijd dubbel zo snel gaan.

Volgende week is de laatste week van de schoolvakantie, dus zal het allemaal weer wat gewoner worden. Volgende week maandag is het Australia Day dus ben ik nog een dag vrij. Ben heel benieuwd hoe dit zal zijn. Eigenlijk het zelfde als koninginnendag in Nederland. ' savonds is er vuurwerk in de city, dus vast heel veel gezelligheid met alle Aussies. Volgende week dinsdag ga ik naar Adventure World met de kids en me hostmom, dus nog een aantal leuke dingen om de vakantie mee af te sluiten :)

Welcome to a new year

2015

A fresh start. A new chapter in life waiting to be written. New questions to be asked, embraced, and loved. Answers to be discovered and then lived in this transformative year of delight and self-discovery. Today carve out a quiet interlude for yourself in which to dream, pen in hand. Only dreams give birth to change

Iedereen de allerbeste wensen voor het nieuw jaar.

- -

December.. Zo was de titel van mijn vorige blog. Nooit geweten dat deze maand een hele bijzondere maand zou gaan worden. Waar moet ik weer beginnen.

Allereerst de mededeling dat de zomervakantie hier is begonnen, dus ik nu 3 kids elke dag thuis heb. Best druk dus, maar gelukkig kunnen zichzelf goed vermaken ondanks dat de temperaturen hier met de week stijgen. Het is dan nu ook (5-1) 41 graden! Gelukkig kan ik me tot nu toe redelijk goed houden. Het aparte van dit weer is dat er dan meer mensen binnen zitten omdat het echt te warm is om iets te doen.

En dan nog een nadeel van het warme weer. (Daarna stop ik weer met klagen, want beetje oneeriljk tegenover jullie die nu nog een extra dekentje erbij pakken voor de kou). Bosbranden.. Iets waar ik echt vreselijk bang voor ben voordat ik hier al kwam. Maar ze zijn er dus echt, en onstaan ook zomaar opeens. Zo was er 3 weken geleden een grote bosbrand wat heel wat hectares bos heeft verbrand. Ik werd er ook bij stilgezet toen ik aan het opassen was in Guilford (20 minuten van mijn huis). Een halfuur nadat ik buiten was geweest, was er oppeens een bosbrand aardig dichtbij. Je kon de rook heel goed ruiken in het huis, en in de straat was een grote grijze waas. Gelukkig kwam de moeder daardoor eerder naar huis en kon ik ook snel in de auto stappen om naar huis te rijden. Overal politie en rook.. Bizar om het zo van dichtbij mee te maken.

Verder had ik een vrij gewone december. Weer veel leuke dingen gedaan. Zo ben ik wezen sandboarden in Lancelin. Echt heel gaaf om te doen, en een heel mooi gebied. Toen we daar aan het stuntelen waren met onze boards kwam er een man met een buggy, en ik dacht: kan wellicht vragen om een ride. En ja, 2 minuten later crossend door de duinen van Lancelin! De volgende dag zijn we naar de Pinnacles gegaan. Dit is een zanderig gebied met enorme kalkstenen. Iets wat je gezien moet hebben als je in West Australië bent, dus kan weer iets van mijn lijstje afstrepen.

Ook was ik uitgenodigd voor een diner bij Nederlandse mensen hier in Perth. Bij de man die zo aardig was om mij van het vliegveld naar het hostel te brengen. Er was ook een gezin van het eiland dus heel leuk om eindelijk bekende gezichten te zien hier aan de andere kant van de wereld. Ja Wim en Isabel, jullie zijn nu part of the blog ;)

Maar totdat het kerst werd.. Iets waar ik een beetje tegen op zag, omdat het toch vreemd is dat je zover weg bent van je familie en vrienden waar je normaal de kerst mee deelt. Maar de familie had al van te voren gezegd dat ze er alles aan wilde doen dat ik het gevoel van thuis ook bij hun had. En ik moet zeggen dat is echt gelukt.. Op eerste kerstdag werd ik heel vroeg uit bed geroepen door de kids. En dan heb ik het ook echt over vroeg. Half 6 stonden ze op me raam te kloppen. Maar met goede bedoelingen. Cadeautjes! En dan heb ik het ook over heel veel cadeautjes. Wauw, wat had iedereen zijn best gedaan met inkopen. Maar dat was ook wel te merken in de winkelcentrums hier. Enorm, wat pakken mensen hier uit voor kerst! Dus vroeg in de ochtend gezellig alle cadeautjes geopend. Ook ik had wat cadeaus gekocht en voor de ouders een dinerbon, voor wat tijd voor hun twee, iets waar ze gelukkig heel blij mee waren. Ook ik ben heel erg verwend door hun. Ik heb een reistas gehad met handdoek, mooie ketting en niet te vergeten mijn eerste echte Australische zwemkleding. En dat is nu niet bepaald hip. Ik ben al veel gewaarschuwd voor de zon, dus nu nog een keer. Het is namelijk gewoon een shirt met lange mouwen die je op het strand draagt. Heel florisant dus, maar weer wel een waarschuwing hoe scherp de zon is. Daarna hadden we lunch met verschillende families. Er was zelf een familie over gevlogen vanuit Brisbane om de kerst bij ons te vieren. Heel gezellig, en te veel eten! Iedereen nam een verschillend soort vlees mee. Zo hadden we een hele kalkoen, een hele kip, bief en lamsvlees. Een lunch die duurde tot in de late uurtjes maar wel met heel veel gezelligheid en mensen die altijd wel geintereseerd naar je zijn en je verhaal willen horen.

Tweede kerstdag noemen ze hier boxing day. Nogal vreemde naam, maar mijn hostdad legde uit dat het te maken heeft met vroeger. Vroeger gaven de rijke het eten wat over was van eerste kerstdag in dozen (boxen) aan de armen. Deze dag ging mijn familie op vakantie naar het Zuid-Westen. Ik heb nog even getwijfeld om mee te gaan voor een paar dagen. met hun, wat me wel heel leuk lijkt maar toen ik hoorde dat er meer dan 12 kinderen waren, was de keuze snel gemaakt. Dat gaat geen vakantie worden voor mij.

Op Facebook had ik 3 meiden gevonden die in dezelfde week vakantie hadden, dus we hebben een roadtrip voorbereid die dan ook wel naar het Zuiden gaat. Mijn hostdad had dan ook gezegd dat ik die week zijn auto de hele week mocht hebben. Dit was dan ook het plan, auto vol laden en op naar het Zuiden.

Voor jullie misschien leuk op te weten welke plekken ik allemaal heb bezocht en wat er zoal te zien is.

We zijn begonnen in Bunbury: Dit is een mooi klein stadje onder Perth met een geweldig mooi strand.

Daarna verder gereist naar Busselton: hier hebben we de 2 kilometer lange Jetty heen en weer gelopen. Misschien als jullie de foto zien dat het jullie wel bekend voorkomt.

Daarna Margaret River: Heel bekend om de surf beaches en wijngaarden. Maar helaas konden we alleen maar snel door het stadje heen rijden omdat het al bijna avond was en we nog op zoek moesten naar een camping.

En daar kwam het.. Alle campings vol. Na lang zoeken kwamen we een bush camping tegen. Een camping zonder douche, een long drop toilet en een tent. Voor mij helemaal nieuw hoe dit gaat. Ik had dan ook helemaal niks geen matras mee, en ook geen kussen. Mijn kussen was dan ook mijn tas. Aan het camping idee moest ik nog even wennen..

De volgende dag zijn we verder gereden naar Augusta. Eindelijk iets Nederlands.Want dit punt is (als ik het goed heb) ontdekt door Nederlanders. De vuurtoren die er staat wordt dan ook Cape Leeuwin genoemd.

Daarna weer door naar Walpole om de walk in the Valley of the Giants te doen. Dit gebied is vol met bomen van ongeveer 40 meter hoog. Door de bomen heen zijn trappen waardoor je door de bomen kan lopen op 30 meter hoogte. Leuke ervaring, al leek het 3x zo hoog doordat de trappen gewoon 'los' zaten.

Denmark was de volgende bestemming. Hier zijn we naar de Elephant Rocks geweest. Enorme stenen in het water die zoals de naam al zegt op olifanten lijken.

Het was dus veel rijden die dag en onze eindbestemming was Albany. In het Zuid-Westen van Australië. Hier mochten we bij 1 van de meiden haar gastgezin slapen. Wat was ik blij dat ik die 2 nachten in Albany gewoon heerlijk in een bed kon slapen. We waren dus 2 dagen in Albany en hebben wat in de stad rond gekeken en wat stranden bezocht. Zo heb je Albany de blowholes, en hoge hoge heuvels met geweldig uitzicht op het water.

Na die twee dagen zijjn we verder gereden naar Esperance. Dit was dan ook meer dan 6 uur rijden, maar gelukkig was er onderweg veel moois te zien, waardoor een stop meer dan nodig was. Eenmaal in Esperance hadden we weer geen plek om te slapen. En doordat het donker begon te worden, werd ik al niet blij. Als de zon ondergaat komen de kangoeroes tot leven, dus ook op de weg, dus moet je heel voorzichtig rijden. Helaas zie je het echt teveel dat er dode kangoeroes op de weg liggen. Na lang zoeken hadden we eindeiljk een plekje kunnen krijgen op een sportveld. Maar met douches en een keuken, dus meer dan goed vergeleken de eerste camping. Esperance is echt 1 van de mooiste plekken die ik heb gezien hier in Australië. Helaas is het weer in het zuiden van Australiïe heel anders. Terwijl het in Perth 40 graden was, moesten wij blij zijn als het 23 graden was.

We zouden dus ook Oud en Nieuw vieren in Esperance. En ja.. toen kwam de klap eigenlijk. Ik kreeg ontzettende heimwee doordat ik met mensen was die ik eigenlijk helemaal niet goed kende. Ik heb me die dag maar een beetje afgezonderd, want ik miste thuis op dat moment zo erg. 'savonds zijn we naar het strand gegaan om vuurwerk te kijken om daarna in een bar af te tellen naar 12 uur. Ja heel anders dan in Nederland. Terwijl in Nederland iedereen bijna larisch is van vuurwerk, kan het hier de mensen niet veel schelen. Er was dan ook geen vuurwerk om 12 uur. Maar ik had wel mijn eigen vuuwerk. Zo werd ik om 12 uur gebeld door mijn lieve familie. Iets wat ik op dat moment zo nodig had. Ook zo leuk dat mensen aan je denken al ben je zo ver weg.. Zo kreeg ik van verschillende mensen een berichtje om 12 uur, terwijl het nog maar 5 uur was in Nederland. Bedankt daarvoor!

En ja.. Ik kon de volgende dag mijn nieuwjaarsduik nemen in de Indische oceaan. Zonder problemen en totaal niet koud!

De één na laatste dag zijn we naar het Nationaal Park geweest, Een schitterend park met veel bergen. Er was dan ook de mogelijkheid om er 1 te beklimmen. Ik was zo slim om die dag mijn slippers te dragen, maar kon het niet laten om die berg te beklimmen, dus met mijn blote vloeten tot bijna de top. Totdat ik iemand zijn schoenen kon lenen. En de enorme klim werd beloond met een geweldig uitzicht. Daarna wat uitgerust op het strand met kangoeroes! Geweldig om die dieren overal tegen te komen.

Na 8 dagen vakantie kwam ik weer thuis, en ook mijn familie zou weer thuis komen die dag. Die dag werd dan ook weer afgesloten met een 'barbie' om verhalen uit te wisselen van onze vakantie. Ook heb ik te horen gekregen dat ik misschien aupair ga worden van meer dan 3 kinderen. Want de hond krijgt puppys! Dus krijg er een schone taak bij!

En ja.. Zoals sommige al weten zit ik al langere tijd met de twijfel langer te blijven. Over anderhalve week zit op de helft. Aangezien ik een visum heb voor een jaar is er een mogelijkheid om langer te blijven. Een paar weken geleden ben ik naar mijn hostdads restaurant geweest in Perth en het is geen probleem om daar te helpen op de dagen dat ik vrij ben. Het wordt dus nog even nadenken.. Aan de ene kant kan ik niet wachten om iedereen weer te zien na een halfjaar, en om het nieuwe huis te zien, maar aan de andere kant is het een kans die je maar 1x krijgt. Twijfel twijfel twijfel.. Maar gelukkig heb ik nog de tijd om hier over na te denken. De gedachte dat mijn lieve zussen van plan zijn om te komen maakt me dan wel heel gelukkig en ik hoop dat dat mijn beslissing ook iets makkelijker gaat maken.

Al met al een hele bijzondere maand die ik dan ook nooit ga vergeten..

Ook heb ik weer een fotoalbum gemaakt met de foto's van de roadtrip zodat jullie een beetje een beeld hebben wat ik heb gezien.

Veel liefs,

Leonie

December!

Zo, eindelijk weer eens tijd om te bloggen. Ik moet zeggen dat ik ook steeds meer een dagelijkse routine krijg, dus daarom heb ik de tijd niet meer zo. Ook veranderen er ook niet veel dingen die ik doe zoals de dagelijkse werkzaamheden. Natuurlijk heb ik de afgelopen tijd weer genoeg leuke dingen gedaan en meegemaakt, en die wil ik natuurlijk wel weer graag met jullie delen.

En zoals mijn titel van de blog het al zegt, december. Je gaat merken dat het echt zomer gaat worden nu. Zo was er vorige week een dag van 36 graden! Ik ben net terug van 3 uur het huis versieren met kerstdecoraties. Dus nu kom ik eigenlijk wel in de kerststemming. Ook heb ik vorige week een adventkalender gekregen van de kids. Aftellen met chocolade naar kerst!

Ik kijk er echt naar uit om straks in januari, februari en maart elke dag volop zomer te hebben. Toch wordt het denk ik een vreemde kerst. Als je in de stad en in de winkels om je heen kijkt, zie je overal kerstspullen.. Met sneeuw. Ik denk dat ze de sneeuw er hier dan ook maar bij denken op de 1 of andere manier. Echt definitieve plannen voor de kerst heb ik nog niet. Ik weet dat het een hele gezellige boel gaat worden met een paar families van hier, veel cadeautjes en lekker eten.

Maar dan heb ik ook heel leuk nieuws gekregen. De dag na kerst gaan we met 4 families naar Peppermint Grove Beach. Dat is ongeveer 3 uur rijden van Perth, en is in het zuiden. Er is gevraagd of ik meeging, wat ik al superleuk vond. Die vakantie zal 10 dagen zijn. Mijn gastgezin stelde voor om hier dan ook echt een vakantie van te maken. Ik wil dan ook die 10 dagen niet op dezelfde plaats blijven hangen, zoals het gezin, maar een roadtrip gaan maken naar het zuiden. (Albany, Margaret River) Ik krijg dan die paar dagen da ik weg ga de auto van mijn hostdad, en waarschijnlijk ga ik samen met een Italiaanse aupair een trip maken langs verschillende mooie plekjes. Aanstaande vrijdag spreek ik met haar af in de stad om te bespreken hoe we het gaan doen, dus ik ben heel erg benieuwd, en ben heel erg blij dat ik deze kans krijg! Waar ik met Oud en Nieuw zal zijn is dus nog even afwachten.

Maar.. Voor alles hoort wat. Ik wilde er graag wat voor terug doen omdat ik het zo geweldig vind wat ik allemaal krijg. Een paar dagen overnachting in een vakantiehuis en de auto van mijn hostdad. Dus nu heb ik afgesproken om 3 avonden te babysitten. Ik heb nu al 1 avondje gedaan, en dat is helemaal zo erg nog niet. We hadden bedacht om een film marathon te houden met pizza, popcorn, matrassen op de grond in de woonkamer en alle kussens en dekens werden uit de kast getrokken. We hadden pizza besteld, en nadat die koerier was geweest een heel gezellig avondje gehad. Zo erg zijn die babysit avondjes dus niet want ze komen altijd wel met een idee om wat te doen, heel handig!

Zoals verschillende misschien al wel hebben gezien bij mijn foto's op Facebook ben ik ook naar de Wave Rock geweest. Als je het googeld, krijg je al schitterende beelden, dus ik vond het zeker een bezoekje waard. Maar... Daar reis je dus niet zomaar even naar toe. Het was 4 uur heen rijden en 4 uur terug. Samen met 2 andere aupairs ben ik hier dan ook heen gegaan. Bizar eigenlijk dat je er zo lang voor moet rijden. Je hebt dan echt het idee dat je soms in de middle of nowhere zit en ik kreeg in sommige plekjes waar we door reden echt het Wilde Westen idee.

Verder werk ik nu dus ook nog steeds bij 3 andere gezinnen. Best druk dus, maar gelukkig wordt ik overal zo hartelijk ontvangen. Afgelopen week werd ik zo verrast toen ik terug kwam van een gezin. Er lagen gewoon 4 kaartjes voor mij in de bus! Heb ze nu dan ook allemaal naast mijn bed gezet. Echt heel lief!

Ook al voelt het nog maar net of ik hier pas ben, toch zit ik hier woensdag al weer 7 weken. Eerst had ik besloten om gelijk na mijn aupair werk naar huis te gaan, maar die planning is veranderd. Omdat ik hier nu toch al ben wil ik ook graag wat meer zien. Ik ben nu dus volop aan het sparen voor excursies voor de West-Kust van Australië. Toch wil ik halverwege april graag naar de Oostkust van Australië vliegen. Ik wil dan een tour gaan doen van Sydney naar Cairns. Het is allemaal nog een beetje plannen maar daar krijgen jullie dan nog van te horen. Mijn laatste werkdag zal wel 10 april zijn, dus na die tijd nog tijd om wat meer van Australië te zien.

Dat er zoveel Nederlandse mensen in Perth wonen wordt ik me ook steeds meer van bewust. Er is een grote Nederlandse club hier met een clubhuis. Elke laatste vrijdag is er een 'End of the month drinks', dus samen met een Nederlandse aupair ben ik daar naar toe geweest. Echt enorm veel mensen met allerlei verschillende leeftijden, maar met 1 ding gemeen. HOLLAND! Wat natuurlijk niet kon ontbreken waren de kroketten, bitterballen, rookworsten, appeltaarten en natuurlijk de hollandse frietjes. Dus met een flink bord friet, en een broodje kroket kan ik er weer even tegenaan! Want dat was echt wel even genieten, als je dat eigenlijk elke woensdagavond normaal eet. Doordat ik in contact kwam met mensen van de club kreeg ik te horen dat ze ook Sinterklaas vieren. Ik had me aanbevolen met helpen van bestellingen rondbrengen. Maar toen was er ineens een zwarte piet te weinig dus hadden ze mij gevraagd. dus afgelopen weekend heb ik gewoon hier in Australïë voor zwarte Piet mogen spelen! Echt ik heb genoten, ook al was het zo onwerkelijk om met 30 graden in een zwarte pieten pak te lopen. Je moest dan ook oppassen dat door de warmte je smink niet van je gezicht afliep. Een geweldig leuke dag!

Heel erg helaas en vervelend heb ik ook iets ontdekt.. De overdekte winkelcentrums, en de leuke winkels in Perth City.. Ik vrees dan ook dat ik in deze 6 maanden een vreselijk groot gat in mijn hand zal hebben, want de kleding is hier zo leuk! Dus lieve thuis, er kunnen misschien af en toe wat pakketjes terug komen met oude kleren zodat ik mijn nieuwe kleren ook mee terug naar huis kan nemen.

Voor kerst wil ik ook graag wat cadeautjes kopen voor mijn hostkindjes. Iets wat ik best moeilijk vind. Ook voor mijn hostdad en hostmum, dus als je nog leuke en/of creatieve ideeen hebt, die zijn heel erg welkom!

Ook heb ik afgelopen weekend weer een keer een nachtje in een hostel doorgebracht. De veranda van het huis moest worden aangepakt, en daardoor zou er asbest vrij komen. Dus niet heel slim om dan niet nacht thuis te blijven. Daarom had ik besloten om gewoon een keer een nachtje in de stad door te brengen. Gelukkig niet alleen, maar gezellig met een andere Nederlandse Aupair. Allereerst uiteten geweest bij een Jamie Olivier restaurant, en daarna het nachtleven van Northbridge in gegaan. Ik heb hier echt mijn ogen uitgekeken hoe groot alles is. Voor mij dus geen ramp om in het hostel te slapen 1 kilometer verderop want dan hoefde ik ook een keer niet naar huis te rijden.Dat is het enigste nadeel als je best ver van de stad woont. Je bent altijd de chauffeur voor jezelf.

Nou dit zijn eigenlijk wel de meeste dingen die ik wilde laten weten. Voor de rest gaat het leventje hier gewoon prima zen gang verder. Ik zal dan nu ook weer even wachten met de volgende blog omdat het anders misschien allemaal hetzelfde wordt :) Maar ik hoop dat ik na mijn roadtrip 'down South' weer wat meer foto's en verhalen kan delen!

Nou hier wordt het ondertussen al bedtijd. Morgen ga ik een dagje naar het strand met Pippa en een vriendje in Hilarys :) Dit zijn toch wel de leukste 'werk'dagen. Ook zal ik aankomdende zaterdag weer een avondje babysitten maar de glow in the dark bowlingbaan is al afgehuurd :)

Ook ben ik nu in Nederland officieel verhuisd.. Een heel apart idee dat als ik straks thuis mag en hoop te komen dat ik dan ergens anders woon. Maar zover is het nog niet. Eerst maar eens op de Australische manier kerst en oud en nieuw vieren!

Liefs,

Leonie

Aussielife goes on

Lieve iedereen,

Heb gelukkig weer wat tijd kunnen vinden om weer een blog te maken, en dan besef ik weer dat ik er al weer bijna een maand zit. Ik ga merken dat ik het steeds drukker ga krijgen met activiteiten en met afspraken met andere aupairs, allemaal heel positief dus. Maar het is niet alleen maar vakantie vieren, nog steeds werk ik die de 3 volle dagen van 10 uur bij de famlie. Toch ging ik merken dat ik 4 dagen vrij in de week toch wel echt veel is. Dus heb ik in overleg met de familie een advertentie geplaatst voor extra werk. Tot mijn grote verbazing kwam hier echt veel respons op, zoveel dat ik moest gaan kiezen. Nu ben ik weer een tijdje verder, en werk ik op de dinsdagochtend bij een gezin in Karrinyup die uit Nederland komen, om op hun zoontje te passen van 7 maanden en op schoon te maken. Vorige week dinsdag was mijn eerste werkdag, en heerlijk om even Nederlands te praten. Ook ben ik nu de hele vrijdag aan het werk. In de ochtend ook bij Nederlandse mensen die er vanaf januari wonen, en 'smiddags bij Nederlandse mensen met 3 kinderen. Ik ben benieuwd hoe dit gaat bevallen :)

Wat ik in de tussentijd hier allemaal heb gedaan in die twee weken, ondanks het 'harde' werken.

- Twee weken geleden ben ik met Pippa naar de Zoo geweest in Perth. Voor mij weer een hele uitdaging om met de grote familiewagen door het centrum van Perth te rijden. Nu ben ik bijna 3 weken verder met autorijden, en het gaat echt steeds beter, dat het gewoon een gewenning is geworden om links te rijden. De Zoo in Perth is een leuke dierentuin, maar daar dachten de dieren volgens mij anders over. Het was best warm, dus veel dieren verstopten zich in de schaduw, waardoor je goed moest zoeken. Gelukkig nam een kangoeroe wel de moeite om op ons af te springen, en te poseren voor een fotomomentje.

- Ik heb dat weekend ook veel afgesproken en veel andere aupairs gezien. Dat merk je wel, als je met verschillende aupairs bent, word je groep steeds groter, en leer je snel nieuwe mensen kennen. Zo ben ik met een paar aupairs naar Cottelsloe beach geweest. Echt een geweldig mooi strand, en nu echt heerlijk kunnen zwemmen. Na het dagje strand ging ik een Nederlandse aupair van het station halen want die zou bij mij blijven slapen die nacht. We zijn eerst lekker uit eten geweest, bij een restaurant waar ik al meer was geweest in het winkelcentrum in Westfield. Heerlijk gegeten, en daarna op zoek gegaan naar het lekkerste ijsje van West-Australië bij de Hungry Jack's. Toen we in mijn bungalow kwamen hebben we heerlijk een Nederlandse film gekeken. De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de Color Run.

- Ik heb dus meegedaan aan de Colorrun in Perth. Een hele leuke ervaring om hier te doen. Zo een evenement trekt ongeveer 20000 bezoekers. Het is een 'run' van 5 kilometer, en ongeveer na elke kilomter krijg je een poeder over je heen gegooit, zodat je er aan het einde van de run nogal verkleurt uit ziet. (zie foto's). Na de run zijn we nog met wat aupairs de stad ingegaan om wat te eten. Eenmaal weer terug bij de auto, startte die niet.. Ik snapte er echt niks van. Gelukkig kwam er iemand helpen, en die draaide mijn licht uit.. Ik had dus de hele ochtend mijn lampen aan laten staan waardoor mijn accu hartstikke leeg was. Gelukkig heeft mijn hostmum dit ook al 3x gehad, dus de startkabels liggen in de kofferbak. Een VROUW kwam mij helpen, terwijl haar man gewoon in de auto bleef zitten. Heel apart, maar ik was haar zo dankbaar!

Daarna begon mijn werkweek weer. En ben ik dus dinsdag begonnen bij het gezin in Karrinyup. Woensdag mijn gewone werkdag weer in mijn hostfamily, en geholpen op school voor Pippa. Op woensdagavond ben ik naar een gezin in Guilford geweest waar ik eventueel ook zou kunnen werken. Ook een Nederlands gezin trouwens. Na een leuk gesprek kan ik daar nu op vrijdagmiddag terecht, en waarschijnlijk af en toe op de dinsdagmiddag.

- Donderdag was het weer Pippadag, en we bleven lekker thuis omdat het best koud was. (21 graden). We besloten om lekker die dag te gaan knutselen. Dus zijn we aan de slag gegaan om alvast iets te maken voor kerst. Het werd een grote slinger met 'Happy Christmas'. Alleen misten we wat dingen en moesten we nog naar het winkelcentrum voor nog wat andere dingen. Dus ik besloot nog even mijn saldo te checken in het geldautomaat. En daar kwam het.. Doordat ik het transactiebonnetje zo aandachtig aan het bekijken was, vergat ik mijn pinpas uit het automaat te halen. Daar kwam ik pas achter toen ik mijn spullen wilde afrekeken in de winkel. Dus daarna snel naar de dichtstbijzijnde bank gegaan om te vragen of ze me konden helpen. Maar de enige manier was dus een nieuwe aavragen. Er zat dus niks anders op, en ik heb mijn pas dus pas weer binnen 7 werkdagen.

Wat ik verder nog heb gedaan. Ik ben met een Engelse aupair naar Kingspark geweest. Echt een geweldige plek. Het is er superschoon, en het uitzicht is meer dan geweldig. 'savonds hadden we diner met de buren. Ik sta er nog steeds versteld van, wat voor heerlijk eten ik hier krijg. Maar dat komt denk ik ook omdat mijn hostdad heel graag kookt, dus ik heb echt elke dag heerlijk eten. Was een heel gezellig avondje. Ik vind die openheid en interesse van de mensen hier echt heel fijn. Ik denk dat wij als nuchtere Nederlanders hier nog veel van kunnen leren.

Ook ben ik naar een koala park geweest met een Nederlandse aupair. We hadden afgesproken in het centrum van Perth, en ik had me auto geparkeerd op het parkeerterrein van het hostel, want ik wilde nog even in de stad kijken. En ja hoor, ik loop de auto uit, en ik trap met me voet tegen een kapotte glaze fles. Ik dacht eerst dat het wel mee viel, maar toen ik een stukje verder ging lopen wezen me hele slipper al rood. Zat dus niks anders op om het hostel om hulp te vragen. En daar was een hele lieve oude man, die heel mijn voet ging verzorgen en de een andere man heeft heel mijn slipper schoon gekregen. Gelukkig kon het dagje alsnog door gaan met een dikke pleister rondom me teen .We kregen de gelegenheid om op de foto te gaan met een koalabeertje. Echt, die beestjes zijn zo superschattig! Ook leuk om ze een keer in het echt te zien en vast te houden. Ook was er een heel gebied waar je de kangoeroes kon aaien. Echt zo leuk, want er zaten zelfs kleintjes in de buidel van de kangoeroe.

Omdat het best warm was die dag zijn we heerlijk uitgewaaid aan het strand. Achteraf was dit helemaal niet slim. Want ik kwam thuis en ik vertelde het over de wond en dat we naar het strand waren gegaan. Haaien komen af op wonden en bloed, dus was niet een hele slimme achtie van me om de zee in te gaan.

In het begin was ik een beetje onzeker over het werk wat ik deed. Doe ik het wel goed? Hoe vinden ze me. Dat gevoel is deze week erg bevestigd dat ze erg tevreden zijn. Als ze uit hun werk komen zijn ze altijd helemaal blij dat het huis weer schoon en aan kant is. De kids gelukkig ook. We waren aan het eten 's avonds, en opeens zegt de één: Leonie is eigenlijk wel een van de beste aupairs die we gehad hebben he mam. Echt zo superlief. Dan weet je ook gewoon weer waarvoor je alles doet en hier bent :)
Deze week is weer gewoon een normale werkweek. Ik zal nu dus bij 3 gezinnen aan de slag gaan. Ben erg benieuwd hoe dit zal gaan :)

Tot de volgende blog! :)

Ik waardeer het echt dat jullie de moeite nemen om mijn blog te lezen en te reageren :) Echt superleuk!

Liefs,

(foto's zijn ook weer toegevoegd aan het album wat bij dit verslag hoort)